Tijdens de Eerste Wereldoorlog vochten duizenden Letten mee aan Russisch zijde, als de Letse Schutters. In maart 1918 werd de vrede van Brest-Litovsk gesloten, de Baltische gebieden werden hierbij aan Duitsland toegewezen. Acht maanden later verloor Duitsland de oorlog en werd er een Letse regering gevormd onder leiding van de..Lees verder

De onafhankelijkheid werd uitgeroepen op 18 november 1918. Toch woedde daarna nog een twee jaar durende onafhankelijkheidsstrijd met Rusland, voordat de laatste regio Letgallen in 1920 kon worden opgenomen door Letland. Letland was voor het eerst in haar bestaan een onafhankelijk land. Hier kwam echter snel een einde aan, toen..Lees verder

In het Molotov-Ribbentroppact werd overeengekomen dat de Sovjet-Unie de Baltische Staten mocht bezetten. Zo geschiedde, het Rode Leger bezette Letland in juni 1940 en in juli dat jaar werd de Letse regering vervangen door Sovjets en lokale communisten. President Ulmaris en andere politieke kopstukken werden gearresteerd en gedeporteerd. In 1941..Lees verder

In juni 1941 bezette Nazi-Duitsland Letland. De Duitsers werden door de Letse bevolking aanvankelijk als bevrijders verwelkomd. Letse fascisten sloten zich aan bij twee Letse Waffen-SS-divisies, die vochten aan het oostfront. Al snel werd duidelijk dat ook onder de Duitse macht, de Letten geen onafhankelijkheid konden verwachten. Tijdens de Duitse..Lees verder

Tussen juli en november 1944 werd Letland weer door de Sovjets bezet. De komst van het Rode Leger betekende ook weer duizenden deportaties naar Siberië, wat vele Letten niet overleefden. Andere Letten, met name intellectuelen, vluchtten naar het westen, met name naar de Verenigde Staten. De oorlog liet het land..Lees verder

Na de Tweede Wereldoorlog kwamen er veel arbeiders uit Wit-Rusland en de Oekraïne naar Letland om de industrie weer op poten te zetten. Door de komst van deze immigranten werden Letse steden al snel gedomineerd door Russisch sprekenden en raakten de Letten in de minderheid. De Sovjetregering probeerde ook de..Lees verder

De onvrede onder de Letse bevolking kwam aan de oppervlakte tijdens de glasnost en perestroika die door Sovjetleider Gorbatsjov was ingezet. De Letten gaan in 1987 voor het eerst de straat op om bij het Vrijheidsmonument te protesteren tegen de Russische bezetting. In 1989 vormen de inwoners van de Baltische..Lees verder

Tijdens de verkiezingen van 1990 verloor Letse communistische partij haar leidende rol. Een poging van Rusland om dit proces van verlies van invloed te keren, mislukte in januari 1991. Bij gevechten nabij het parlementsgebouw verloren vijf Letten hun leven. Op 21 augustus 1991 riep Letland de onafhankelijkheid uit.

De Rooms-katholieke kerk wilde het Baltische gebied kerstenen en begon de zogenaamde Lijflandse Kruistocht. In 1201 stichtte de Duitse bisschop Albert van Buxhoeveden Riga als bisschopszetel. Het jaar daarop stichtte hij de Orde van de Zwaardbroeders. In 1209 werd Visvaldis, de laatste Letse heerser, verslagen door bisschop Albert.

Sinds de onafhankelijkheid wordt het land bekritiseerd om haar taalbeleid en wetgeving rondom burgerschap. De immigranten die tijdens de Sovjetperiode in Letland kwamen (een kwart van de totale bevolking), moeten aan strenge vereisten voldoen om het Letse burgerschap te verkrijgen. Ook werd Lets als enige officiële taal benoemd, terwijl het..Lees verder