Wit-Rusland

In stad Polotsk werd een vorstendom gesticht binnen het Kievse Rijk. Het vorstendom werd de dominante macht in het huidige Wit-Rusland en kan als een van de eerste Wit-Russische staten gezien worden. Het Christendom verspreidde zich in deze periode. In Polotsk werd o.a. de imposante Kathedraal van de Heilige Wijsheid gebouwd.

De eenheid tussen de vorstendommen binnen het Kievse Rijk verzwakte door invallen van de Mongolen en viel in de 13e eeuw uiteen. De wit-Russische vorstendommen werden ingelijfd door het Groothertogdom Litouwen.

Francysk Skaryna was een van de eerste boekdrukkers in de regio. Zijn Wit-Russische bijbel kan gezien worden als een eerste uiting van een specifiek Wit-Russische cultuur.

In dit verdrag werd een verbond gesloten tussen Polen en Groothertogdom Litouwen om samen het Pools-Litouwse Gemenebest te vormen. Wit-Rusland was vanaf dat moment deel van dit gemenebest.

Met de Poolse delingen werd het Pools-Litouwse Gemenebest verdeeld onder Rusland, Pruisen en Oostenrijk. Het hele huidige Wit-Rusland kwam onder Russische controle.

in 1861 werd in het hele Russische Keizerrijk het lijfeigenschap afgeschaft. In dezelfde tijd maakte Oost-Europa een sterke economische groei door. Dit zorgde voor een leegloop van het Wit-Russische platteland. Zo’n 1,5 miljoen mensen emigreerden om hun heil te zoeken in buitenlandse industriesteden.

Nadat Duitsland verslagen werd in de Eerste Wereldoorlog en in Rusland de Sovjet-Unie was opgericht werd ook de Wit-Russische Socialistische Sovjetrepubliek gesticht. Deze werd in de Pools-Russische oorlog aangevallen door het nieuw onafhankelijke Polen. Tijdens de  Vrede van Riga werd Wit-Rusland verdeeld tussen Polen en de Sovjet-Unie.

In het Molotov–Ribbentrop Pact tussen Rusland en Nazi-Duitsland werd het oostelijke deel van Polen aan Russisch verdeeld. Hierdoor werd Wit-Rusland weer één gebied, de Wit-Russische Socialistische Sovjetrepubliek.

Na de Tweede Wereldoorlog ontwikkelde de Wit-Russische Socialistische Sovjetrepubliek zich tot industrieel centrum, voornamelijk op het gebied van machinerie. Dit zorgde voor grootschalige immigratie vanuit andere Sovjetrepublieken.

Wit-Rusland verklaarde zich op 25 augustus 1991 onafhankelijk van de Sovjet-Unie. De Opperste Sovjet Stanislaw Sjoesjkevitsj bleef het land besturen tot in 1994 de eerste verkiezingen werden gehouden.

De pro Russische Aleksandr Loekasjenko won de verkiezing met de belofte hard op te treden tegen corruptie.

In een referendum in 1996 werd de macht Loekasjenko sterk uitgebreid. Zo kreeg hij volledige controle over de begroting, kreeg hij grotere grip op de veiligheidsdiensten en werd zijn termijn verlengd tot 2001. De uitslag van het referendum werd door een groot deel van de internationale gemeenschap als frauduleus gezien.

In een referendum werd het limiet op het aantal termijn dat een president mag aanblijven opgeheven. Loekasjenko kon daarom herkozen worden voor een nieuw termijn. De uitslag van het referendum, waarin 76% voor zou hebben gestemd, kreeg wederom veel kritiek vanuit het Westen.

Nadat presidentskandidaat Andrei Sannikov veroordeeld werd tot een celstraf van vijf jaar braken protesten uit . In Minsk gingen mensen de straat op om vreedzaam te protesteren tegen Loekasjenko.

Na jaren van steeds grotere invloed van Rusland pleitte Loekasjenko, na annexatie van de Krim door Rusland, voor een opleving van de Wit–Russische identiteit. In een speech, de eerste die hij in het Wit-Russisch hield, pleitte hij voor het gebruik van de Wit-Russische taal.

Nadat een belasting op werklozen werd ingevoerd gingen er opnieuw mensen de straat op in Minsk. Tientallen werden gearresteerd.

In december 2019 kwam een voormalig lid van een arrestatieteam naar buiten met de bekentenis executies te hebben uitgevoerd in opdracht van Loekasjenko. Zo zou hij in 1999 oud-minister Zacharenko geëxecuteerd hebben. Ook zou hij verschillende andere executies uitgevoerd hebben.