Roos

Letland

Roos

9 maanden in Letland

Mijn verhaal:

Ik werkte op een kleine pre- en basisschool, met de main focus op de pre-school. Ik hielp waar nodig was voor de docenten, hielp met lessen voorbereiden, en gaf naschoolse extra Engelse taallessen aan de schoolkinderen. 

Ik heb geleerd dat een andere cultuur uitnodigend kan zijn, maar ook onzeker. Jij bent de buitenstaander en moet je aanpassen aan je omgeving. Ik heb geleerd om flexibel te zijn, en los te laten als het niet gaat zoals je verwacht had of zou willen. Ook heb ik meer geduld gekregen, met kinderen maar ook met volwassenen. Ik weet nu zeker dat ik een stadsmens ben en niet graag nog een keer voor langere tijd in een afgelegen plek wil wonen.

Mijn beste herinnering is aan de mensen die ik heb leren kennen en die ik nu vrienden kan noemen. Ik werd heel warm en hartelijk ontvangen, en gedurende de hele periode is dat niet veranderd. Er zijn te veel momenten om op te noemen, maar wat misschien alles omvangt is de voetbal kwalificatiewedstrijd voor het WK tussen Letland en Nederland. Ik zag dat het in Riga zou gebeuren, en wist dat ik daarbij wilde zijn. Ik heb niet veel met voetbal, maar als je er toch in de buurt bent, moet je er heen ook. Samen met mijn Letse mentor hebben we ‘s avonds in de kou tussen de Letse supporters gezeten, schreeuwend aanmoedigend terwijl de Nederlandse fans aan de overkant van het stadion zaten, ver buiten mijn bereik. Ik voelde me Nederlands, maar toch ook onderdeel van Letland. 

Laat je inspireren door je omgeving, en inspireer diezelfde omgeving

Hoe was je woonsituatie?

Ik woonde samen met een vrijwilligster uit Duitsland in een typische Sovjet flat, op de 5e verdieping zonder lift, een goede dagelijkse work-out. We hadden allebei onze eigen slaapkamer met aangrenzend balkon, en deelde de woonkamer, keuken en badkamer. 

Hoe was het contact met de andere vrijwilligers?

Met de vrijwilliger met wie ik samen in het project zat is het contact heel goed. Zij is nu nog daar, ze begon later dan ik dus gaat nog wat langer door.
Met andere vrijwilligers heb ik minder contact gehad, ik heb er een paar online ontmoet met de trainingen, maar omdat we allemaal ver verspreid van elkaar waren in Letland, was het lastig om in het echt met elkaar af te spreken.

Hoe kijk je terug op de trainingen waar je aan deelnam?

Ik wist niet heel goed wat ik ervan moest verwachten, en dat het online was is natuurlijk iets minder, maar begrijpelijk vanwege de COVID situatie. Ik denk dat het een goed concept is om je project wat beter te begrijpen, of op z’n minst hoe je er voor jezelf alles er uit kan halen.

Waar moest je het meest aan wennen in het land waar je vrijwilligerswerk deed?

Aan het feit dat ik in een heel klein afgelegen dorp woonde. Ik ben gewend om alles binnen bereik te hebben in de stad, dus het feit dat je bijna 4 uur in een bus moet zitten om je weer in normale ‘civilisatie’ te begeven, was zeker wennen.

Hoe was je contact met Eastpackers?

Het contact was minimaal, ik had niet veel advies of hulp nodig. Op het moment dat ik het wel nodig had, was het contact prima.

Welk advies zou je toekomstige ESC'ers willen meegeven?

Geniet van alle kleine dingen, ook als het misschien wat minder leuk is, je leert overal wat van. Probeer op zoveel mogelijk dingen ‘ja’ te zeggen, zodat je er alles uithaalt wat mogelijk is. Laat je inspireren door je omgeving, en inspireer diezelfde omgeving.