Ilse

Er waren twee flats voor alle vrijwilligers. Toen ik er was, waren er in totaal 8 vrijwilligers, dus ik woonde met 3 andere mensen van ongeveer mijn leeftijd. Aan het begin deelde ik een kamer, maar later niet meer. De keuken, badkamer en woonkamer waren gedeeld maar verder had ik mijn eigen ruimte. Beide flats waren centraal en goed bereikbaar vanuit het kantoor waar we werkten.

Omdat we samenwoonden, voelde het als één grote familie. Op het werk waren we een goed team dat goed samen kon werken en in onze vrije tijd deden we leuke dingen samen. Ik heb nog steeds goed contact met ze, ondanks dat ik alweer een tijdje terug ben.

Eerlijk gezegd vond ik de trainingen wat lang duren. De nuttige dingen die besproken werden hadden ook in een programma van één dag gekund. Dit komt ook met name omdat de trainingen online waren dit jaar, in verband met de pandemie. Ik snap dat het normaal leuker is als het in het echt is.

Het klinkt cliché, maar het late avondeten. Dit was voor mij een van de grootste cultuurshocks, al voelde ook dat al snel normaal. Oh, en de siësta! Niet zozeer het feit dat je ’s middags een dutje doet, want daar deed ik simpelweg niet aan mee. Maar dat alle winkels dicht gaan om de tijden dat ik normaal het liefst ga shoppen vond ik niet altijd ideaal.

Soepel en fijn. Er was over het algemeen niet heel veel contact, maar er werd regelmatig aan me gevraagd hoe het met me ging dus ik kon altijd ergens terecht met mijn eventuele problemen.

Geniet van elke dag en dompel je helemaal onder in de cultuur van het land waar je heen gaat! Het is een enorme kans en je kan het in principe maar één keer doen, dus maak er alles van wat je kunt.