Tamara

Bulgarije

Tamara

9 maanden in Bulgarije

Mijn verhaal:

Het project bestond uit meerdere onderdelen: permacultuur en duurzaamheid, alternatief onderwijs, cultuur en gemeenschap. De week bestond dus uit verschillende activiteiten, waaronder werk in de tuin, werken met kinderen in een alternatieve basisschool, artikelen schrijven over duurzaamheid, algemeen onderhoud van het museum en cultureel centrum en helpen bij de organisatie van culturele evenementen in het dorp. Ik heb geleerd wat het me kan brengen om uit mijn comfortzone te stappen. Ik voel me een stuk meer in controle over mijn keuzes, en heb een nieuw perspectief veel dingen gekregen. Ik heb ook veel herinneringen gemaakt. Op een zonnige dag koken met de verse oogst uit de tuin en samen genieten van het resultaat, de kleine stapjes vooruitgang in de communicatie met de kinderen van de school, de wandeltochten in de prachtige bergen van Bulgarije, internationale en inspirerende mensen leren kennen, enzovoort. Het was de beste keuze van mijn leven, en heeft vele deuren voor mij geopend. Ik ben enorm dankbaar voor deze ervaring, zowel de blije als moeilijke momenten.  

Het was de beste keuze van mijn leven

Hoe was je woonsituatie?

Ik woonde met drie andere vrijwilligers, twee katten en een hond in het huis van onze coördinator en haar dochter. Het was een bijzondere woonsituatie, met mooie en uitdagende kanten.

Hoe was het contact met de andere vrijwilligers?

Goed. Ik kon het gelijk goed met ze vinden en vooral na wat tijd in het project met ze te hebben doorgebracht werden we steeds hechter. Ik heb heel veel van deze mensen geleerd.

Hoe kijk je terug op de trainingen waar je aan deelnam?

Niet heel positief. Het was voor mij nogal laat (na 3 maanden), dus niet meer erg zinvol. Bovendien was het vanwege corona online.

Waar moest je het meest aan wennen in het land waar je vrijwilligerswerk deed?

Ik moest wennen aan de levensstandaard in Bulgarije. Het bracht me een nieuwe blik op hoe goed we het in Nederland hebben op de veel vlakken, maar ook wat wij in onze maatschappij enigszins ‘verloren’ hebben (zoals cultuur, een simpel leven, zelfstandigheid).

Hoe was je contact met Eastpackers?

Prima. Het was fijn om te weten dat er altijd iemand is voor vragen of lastige situaties, zelfs terwijl die er eigenlijk niet waren.

Welk advies zou je toekomstige ESC'ers willen meegeven?

Spreek met oud-vrijwilligers van het project voordat je gaat, alleen zij kunnen je vertellen hoe het er echt is. Het project is in mijn mening een stuk belangrijker dan het land, dus volg je interesse of passie. En geef niet op in het zoekproces, ook voor mij was het lastiger en langer dan ik dacht, maar uiteindelijk vind je je plek wel.

Laat je gevoel je leiden, van binnen weet je wel wat je wil. Ga ervoor, neem de sprong in het diepe.