Richard
Armenië
Richard
12 maanden in Armenië
Mijn verhaal:
De tijd als vrijwilliger was voor mij een goede manier van zelfreflectie, maar ook om beter begrip voor de mensen om mij heen te krijgen.
Ik woonde in een hostel met ongeveer 10 andere vrijwilligers. Slaap- en badkamer werd gedeeld met één andere vrijwilliger. Er was een gedeelde keuken, woonkamer en een tuin, waar elke maand een barbecue werd gehouden. Het hostel was op 20 minuten loopafstand van het centrum, en ongeveer 30 minuten met de bus van de botanische tuin.
De vrijwilligers waar ik mee samen woonden waren een hechte groep. Mijn vrije tijd heb ik erg veel met hen doorgebracht. Samen hebben we heel veel activiteiten ondernomen, zoals regelmatig hiken in het weekend, filmavonden, een drankje doen en natuurlijk reizen.
De on-arrival training was helaas online vanwege de Covid pandemie. Hierdoor hebben we niet het beste uit deze training kunnen halen. De midterm training werd in Georgië gehouden en was een stuk leuker.
Organisatie en planning is niet het sterkste punt van de meeste Armeniërs. Een afspraak inplannen met iemand is vaak onmogelijk.
Ik heb efficiënt contact gehad met Eastpackers. Contact met Ruben en Daniëlle vond vooral plaats voor vertrek en vlak voor terugkomst.
Probeer een sport of hobby te vinden in je nieuwe woonplaats.
Voor mijn vrijwilligersproject werkte ik in een botanische tuin. De tijd als vrijwilliger was voor mij een goede manier van zelfreflectie, maar ook om beter begrip voor de mensen om mij heen te krijgen.
Er zijn zoveel herinneringen die ik eraan over heb gehouden, dat ik er niet één als de beste aan kan stippen. Het waterfestival dat ieder jaar wordt gehouden in Armenië was in ieder geval erg speciaal om mee te maken. Hierbij wordt letterlijk iedereen die over straat loopt betrokken in een gigantisch watergevecht. Nergens ben je veilig.
Dit was zeker een van de beste jaren die ik heb gehad in mijn leven.