Mette

Roemenië

Mette

6 maanden maanden in Roemenië

Mijn verhaal:

Mijn project ging over mensenhandel. Samen met een groep andere internationale vrijwilligers gingen we naar middelbare scholen toe om daar workshops te geven over de preventie van mensenhandel, en om een sociaal vangnet te creëren tussen de leerlingen onderling. Tijdens deze workshops behandelde we thema’s als genderongelijkheid, racisme, seksueel geweld, consent, vormen van mensenhandel, signalen etc. op een non-formele manier. Ook waren we veel bezig met sociale media om mensen bewust te maken en te informeren over dit onderwerp.

Ik heb een heleboel dingen geleerd, veel zelfkennis voornamelijk. Ook heb ik veel vaardigheden kunnen verbeteren en geleerd hoe het is om in een team samen te werken aan een project.

Mijn beste herinneringen zijn de vele tripjes die ik heb gemaakt met andere vrijwilligers. In onze weekenden of vakantiedagen namen we vaak de trein, of huurde we een auto waarmee we dan heel Roemenië gingen ontdekken samen.

Geniet ervan en maak je vooral niet teveel zorgen

Hoe was je woonsituatie?

Ik woonde in een appartement in een oude Oostblok flat, samen met twee andere meisjes. Later kwam daar nog een jongen bij, en uiteindelijk woonde ik alleen nog maar met 1 iemand. Het was een fijne woonsituatie!

Hoe was het contact met de andere vrijwilligers?

Goed! In Craiova waar ik was, waren veel verschillende vrijwilligersorganisaties. Naast de contacten in mijn team zelf, waren er dus ook veel andere internationale mensen. Er was altijd wel iemand die erop uit wilde of een drankje wilde drinken. Ik heb heel veel leuke mensen ontmoet uit allerlei landen die me meteen heel welkom lieten voelen. Ook heb ik goede vrienden overgehouden aan deze ervaring die ik zeker nog ga zien na dit project.

Hoe kijk je terug op de trainingen waar je aan deelnam?

De training was helaas online door Corona. Ondanks dat vond ik het een prima ervaring.

Waar moest je het meest aan wennen in het land waar je vrijwilligerswerk deed?

Hoe de stad eruit ziet (minder georganiseerd, welvarend, en groen dan in Nederland). Ook de taal, aangezien niet veel mensen Engels spraken. Tot slot hoe mensen me aanstaarde omdat ik er denk ik buitenlands uitzie voor hen (op een soms vervelende manier).

Hoe was je contact met Eastpackers?

Prima! Als er iets was kon ik altijd bij Ruben terecht, maar hier heb ik eigenlijk niet echt gebruik van gemaakt want alles verliep voorspoedig.

Welk advies zou je toekomstige ESC'ers willen meegeven?

Geniet ervan en maak je vooral niet te veel zorgen. Het voelt misschien als een sprong in het diepe, maar het is het allemaal waard.