Hanne

Ik woonde in een appartement in een flat met drie anderen. Met mijn Estse huisgenoot deelde ik de kamer.

Het contact met andere ESC’ers was goed; we waren met tussen de drie en acht vrijwilligers op kantoor tijdens mijn ESC. Helaas waren zij er vaak enkel voor een paar maanden. Daarnaast had ik ook contact met vrijwilligers in andere steden in Macedonië en heb ik hen ook een paar keer bezocht.

De on-arrival training was fijn. We zaten in een mooi hotel en aangezien we enkel een groepje van vijf waren, was de begeleiding intensief. In Macedonië is veel anders dan in ‘het westen’, en zo werken ook de organisaties met een andere instelling dan dat wij gewend zijn. Het was fijn om hierover te kunnen praten in een omgeving die los staat van je eigen organisatie en die ons perspectief goed begreep.

De luiheid. Ik had verwacht dat mijn organisatie zich vol energie inzet om hun doelen te bereiken, maar ook hier was koffie drinken en roddelen net zo belangrijk. Ik wilde echt iets doen, en had soms het idee dat daar niet echt plek voor was.

Het contact met Eastpackers was goed! Ik had geen grote problemen waarvoor ik Eastpackers hulp nodig had, maar ik weet dat ik als ik ze nodig had op elk moment kon bereiken.

‘Alles is veel voor wie niets verwacht’. Elk ESC is compleet verschillend; je kan pech hebben met je organisatie, je kan je alleen voelen, en je kan je ook helemaal niet thuis voelen op de plek. Verwacht niet dat ESC van begin tot eind een feestje zal zijn. Ik denk bovendien dat je belangrijkste motivatie moet zijn dat je graag in het buitenland wil leven voor een tijdje, want je project kan simpelweg, en helaas volgens mij nogal vaak, tegenvallen. Desalniettemin raad ik ESC 100% aan! Het is een bijzondere en unieke ervaring die je niet snel ergens anders kunt krijgen. En natuurlijk als laatste tipje; ga naar Macedonië, naar Bitola! Mooiste land van de wereld, en Bitola hoort ook zeker in de top 10 van meest gezellige kleine steden in de wereld.