Armenië wordt de eerste staat ter wereld die het christendom als officiële religie aanneemt, nog voordat het Romeinse Rijk dat doet.

In de middeleeuwen wordt Armenië beurtelings veroverd door de Arabieren, Byzantijnen, Perzen en Seltsjoeken. In de twaalfde eeuw laten de Byzantijnen de Armeniërs een koninkrijk oprichten in zuidoost Anatolië (Cilicië). Dit laatste koninkrijk valt in de veertiende eeuw onder druk van de Mammelukken uit Egypte en de Timoeriden uit Centraal-Azië.

Vanwege hun strategische belang worden de Armeense gebieden constant betwist tussen de Perzische Safawieden en de Turkse Ottomanen. Tussen 1513 en 1737 wordt Jerevan maar liefst veertien keer veroverd van de ene partij op de andere.

Na de Russisch-Perzische Oorlog van 1826-28 komt Armenië, samen met de andere Perzische gebieden in de Kaukasus, in Russische handen.

Honderdduizenden Armeniërs worden vermoord in het Ottomaanse Rijk. Ook Assyrische christenen waren slachtoffer van massamoorden en pogroms. De bloedbaden zouden Sultan Abdülhamit II de bijnaam “de Rode Sultan” opleveren.

Meer dan een miljoen Armeniërs werden in het Ottomaanse Rijk vermoord ten tijde van de Eerste Wereldoorlog en de daarop volgende Turkse Onafhankelijkheidsoorlog.

In 1918 werd er een republiek gesticht in de Armeense gebieden terwijl de Russische en Ottomaanse Rijken uiteenvielen. Tijdens haar korte levensduur werd de republiek geteisterd door oorlogen, een vluchtelingencrisis en het Rode Leger.

In 1920 valt het Rode Leger Armenië binnen en wordt de Armeense Socialistische Sovjet-Republiek uitgeroepen. In 1922 wordt het onderdeel van de Sovjet-Unie.

Eind jaren ’80 groeit het Armeens nationalisme in het gebied Nagorno-Karabach uit tot een etnisch conflict. De etnisch Armeense meerderheid in de regio protesteert voor de overdracht van het gebied van Azerbeidzjan naar Armenië. Terwijl het conflict escaleert, valt de Sovjet-Unie uiteen in 1991.

De aarbeving verwoest de hele stad Spitak en grote delen van Gjoemri en Vanadzor. Er vallen tienduizenden doden.