Romy

Letland

Romy

2 maanden in Letland

Mijn verhaal:

Hallo ik ben Romy een ik heb samen met andere vrijwilligers uit Spanje, Portugal, Slovenië en Nederland verzorgden we een dagelijks activiteitenprogramma voor kinderen van 6 tot 12 jaar. Zo waren we verantwoordelijk voor het bedenken, organiseren en begeleiden van de activiteiten. Er was veel ruimte voor eigen initiatief. Verder hadden elke week twee vrijwilligers de taak om de zichtbaarheid van de organisatie en activiteiten te vergoten. We sloten af met een zevendaags zomerkamp waarbij onze verschillende culturen centraal stonden.

Ik heb geleerd om me flexibeler op te stellen en kalm te blijven in onverwachte situaties. Wat betreft werk wilde het nog weleens voorkomen dat een gastspreker op het laatste moment afzegde of het opeens begon te regenen, waardoor we op het laatste moment ons hele activiteitenprogramma moesten omgooien.

Er zijn zo veel mooie herinneringen! Het was prachtig om de blije snoetjes van de kinderen te zien tijdens de activiteiten. Ook het dansen op blote voeten op het strand tijdens een festival in Liepāja is iets om niet te vergeten. Mijn ESC was een ontzettend leerzame en leuke ervaring! We hebben samen met de vrijwilligers en kinderen zo veel plezier gehad tijdens de activiteiten. Dat er een aantal kinderen in tranen waren toen we afscheid moesten nemen bij het zomerkamp is eigenlijk het grootste compliment wat je kunt krijgen.

Het was prachtig om de blije snoetjes van de kinderen te zien tijdens de activiteiten.

Hoe was je woonsituatie?

Samen met alle vrijwilligers, een ouder echtpaar en een student deelden we een huis met gemeenschappelijke keuken, twee douches en toiletten. We sliepen met 2 à 3 personen op een kamer. Het huis was op loopafstand gelegen van het strand.

Hoe was het contact met de andere vrijwilligers?

Het contact met de andere ESC vrijwilligers was goed. Om tot een goed activiteitenprogramma te komen moesten we goed samenwerken en onze ideeën delen. Buiten werktijden om aten we vrijwel altijd samen en in het weekend trokken we er vaak samen op uit.

Hoe kijk je terug op de trainingen waar je aan deelnam?

De meerdaagse on-arrival training was vermoeiend, maar zeker nuttig. We leerden meer over ESC, de organisatie en de Letse cultuur. Ook leerden we elkaar beter kennen. Het was mooi om te zien dat vrijwel alle vrijwilligers zich kwetsbaar op durfden te stellen en hun angsten en verwachtingen met elkaar deelden. Onze projectleiders en mentoren lieten ons meteen welkom voelen.

Waar moest je het meest aan wennen in het land waar je vrijwilligerswerk deed?

Ik moest in het begin erg wennen aan onze woonsituatie en de Letse eetcultuur. Ik schrok ervan hoeveel kaas er in de Letse keuken wordt gebruikt, iets wat ik zelf niet lust. Wat
betreft onze woonsituatie verbleven we in een redelijk oud huis, waar het ontbrak aan een gemeenschappelijke ruimte met tafel en stoelen en de wifi ’s avonds vaak wegviel. Dat was wel even wennen. Maar het leverde ook grappige situaties op, zoals momenten waarop de helft van de vrijwilligers buiten wifi aan het tappen was bij de naastgelegen sushibar.

Hoe was je contact met Eastpackers?

Tijdens mijn verblijf in Letland heb ik niet veel contact met UcDean gehad. Ik wist echter dat als ik hulp of advies nodig had, ik UcDean makkelijk kon bereiken. Toen ik bijvoorbeeld hulp nodig had bij het online inchecken kreeg ik snel antwoord via e-mail.

Welk advies zou je toekomstige ESC'ers willen meegeven?

Kies een project dat bij je past en stel je open voor nieuwe ervaringen. Het kan soms best even wennen zijn om terecht te komen in een andere cultuur en samen te werken met mensen met een andere culturele achtergrond, maar dat is niet meer dan normaal. Probeer zo veel mogelijk te genieten van je tijd als ESC vrijwilliger