Marit

Ik had een appartement dichtbij het centrum van Bitola. Het appartement was van alle gemakken voorzien. Er waren twee slaapkamers. Afhankelijk van het aantal vrijwilligers en het geslacht van de vrijwilligers waren de kamers anders. Uiteindelijk ben ik maar 1x van kamer gewisseld.

Het contact met andere ESC-vrijwilligers wat goed. Echter waren het er niet zo veel. Dit maakte wel dat ik erg hecht ben geworden met de vrijwilligers die er wel waren. De eerste drie maanden van mijn project was er ESC vrijwilliger waar ik niet ontzettend goed mee overweg kon. Deze persoon werd na 3 maanden ook weggestuurd van het project.

Deze training heb ik nooit gehad. Dit kwam door corona.

Er waren heel wat dingen waar ik aan moest wennen. Niet dat vreemd of normaal is. Een van de dingen waar ik de eerste paar dagen aan moest wennen was om de hele tijd Engels te spreken. Daarnaast moest ik ook wel wennen dat ik helemaal in het begin geen idee had wat er op alle bordjes stond. Het Cyrillisch Schrift was compleet nieuw voor mij. In het algemeen was het ook wel even vreemd om alleen te wonen. Natuurlijk waren er andere huisgenoten. Alleen ik ben van mijn ouderlijk huis rechtstreeks naar Macedonië gegaan. Hierdoor had ik totaal geen ervaring hoe het is om met mensen anders dan mijn familie te wonen.

Waar ik heel wat langer aan heb moeten wennen is de ongeplandheid en de grote spontaniteit. Als je een workshop organiseert is iedereen ongeveer 15 minuten te laat. Daarnaast was SFERA niet altijd even geordend en hoorde ik belangrijke dingen soms pas vrij laat. Het is mij nooit duidelijk geworden of ze me sommige dingen expres laat vertelde of dat zij zelf ook geen idee hadden dat dit zou gebeuren.

Een ander klein ding is de manier van begroeten. Het duurde even voordat ik doorhad hoe je vreemde mensen moet begroeten. Sommige geven een knuffel en andere een hand. Wanneer je wat moet doen, is niet erg duidelijk. Na verloop van tijd kreeg ik hier gelukkig een beter gevoel in.

Het contact verliep prima. Persoonlijk had ik niet veel behoefte een regelmatig contact. Als ik wel contact nodig had omdat ik iets wilde weten was het heel gemakkelijk om een appje te sturen. Hierna kreeg ik altijd vrij snel antwoord.

Hoe eng het ook kan zijn, doe het toch. “Life begins at the end of your comfort zone.” Daarnaast heeft het mij erg geholpen door met vorige vrijwilligers te spreken. Een ander advies die ik kan meegeven is van te voren een lijstje maken met plekken die je wilt zien en dingen die je wilt doen. Als je dan niet weet wat je kan doen, kies gewoon iets van het lijstje.