Kiki
Polen
Kiki
5 maanden in Polen
Mijn verhaal:
Dag ik ben Kiki en ik heb 5 maanden in Poznan, Polen gezeten. Het doel van het project is om de horizon van mensen te verbreden op het gebied van interculturele en interreligieuze dialoog. Door communicatie tussen verschillende mensen uit verschillende culturen wordt er een mogelijkheid gecreëerd om iemand zijn stereotiepe opvattingen te bij te stellen.
De taak voor mij als vrijwilliger was om (online) contactmomenten te creëren. Bijvoorbeeld in de vorm van online taallessen. Om verhalen te vertellen over muziek, tradities en te spreken over gemeenschappelijke interesses, zoals boeken of creatieve activiteiten. In de pandemie tijd deden we dit met online video’s, maar ook hielp ik bij het organiseren van creatieve workshops, bijvoorbeeld het maken van een verjaardagskaart van een gsm-sok.
Bij de start van dit project was ik bang dat ik door mijn dyslexie stom zou overkomen. In het Engels heb ik echter niet langer het gevoel dat ik een laag niveau heb. Ik kan duidelijk schriftelijk communiceren en soms zelfs anderen helpen met suggesties voor een woord dat ze kunnen gebruiken om iets tijdens het spreken uit te leggen. Ik heb ook geleerd om wat minder formeel te communiceren. Ik was altijd gewend om extreem formeel te communiceren, dat doe ik niet meer als de situatie er niet om vraagt.
Voor mij is een taal een middel om contact te leggen. Tijdens mijn verblijf in Polen heb ik geprobeerd zoveel mogelijk in het Pools te communiceren. De lokale bevolking reageert hier heel vriendelijk op en ik voelde me trots als het lukte om een boodschap over te brengen.
Ik ben me er nu van bewust dat mijn niveau van Engels voldoende is. Ik ben geen moedertaalspreker, dus het is logisch om kleine fouten te maken, maar het lukt me altijd om mijn boodschap over te brengen en ik heb mijn beheersing en begrip van het Engels schromelijk onderschat.
De beste herinnering was de gezelligheid met mijn medevrijwilligers en het lopen in de natuur, waarbij ik een tocht van ongeveer 40 km heb voltooid. De mensen die ik heb ontmoet zullen me altijd bijblijven.
De mensen die ik heb ontmoet zullen me altijd bijblijven.
Kamer in appartementje met twee andere vrijwilligers.
Het contact was erg leuk in ov reisden we vaak samen naar kantoor. Ook hadden we samen in appartement feestjes om het weekend in te luiden. Er was een vrijwilligster die zich niks aantrok van andere mensen en onaardig was in haar gedrag naar andere toe. Wees erop voorbereid dat je het niet met iedereen goed zult kunnen vinden. Gelukkig waren er veel gezellige mensen.
De on-arrival training van 5 dagen van s’ochtens tot een uur of 4 middags op de laptop waren best zwaar. Ik heb hierdoor respect gekregen voor middelbare scholieren die dag in dag uit vele uren achter hun laptop doorbrengen. Een deel van materiaal was interessant, maar een deel was niet meer op mij van toepassing gezien ik al langer op mezelf woon en hoge mate van zelfstandigheid ken. Niet alle tips waren meer nodig. Maar dit is begrijpelijk vanwege de brede doelgroep van 18 tot met 30
Ik moest wennen aan het niveau van Engels in sommige gebieden van Poznan, buiten het centrum heb ik soms moeten communiceren met google translate. Dit was nieuw meestal kon ik me tijdens mijn reizen altijd wennen met mijn Engels. Toch was dit in leuke ervaring, als je wilt kun je altijd communiceren. Dan maar met hulpmiddelen. Het eten en culturele gebruiken waren niet zoveel anders dan in Nederland. Soms keken mensen wat nors als ze je voor eerste keer in winkel of plek zagen, maar iedereen ontdooide al snel.
Er was weinig contact nodig, maar het contact dat ik had was goed!!!!
Je kan meer dan je denkt, met creatieve oplossingen komt het meeste wel goed en geniet van de mensen om je heen, maak dit contact, dat maakt deze ervaring het leukste.