Jefta & Victoria

We woonden samen op het vrijwilligerscentrum met alle 14 vrijwilligers en de familie Matos die het vrijwilligerscentrum runde. Op het terrein stonden 2 gebouwen: het vrijwilligerscentrum en een ander kleiner gebouw waar de familie Matos woonde met hun 2 kinderen. In het kleinere gebouw waren ook slaapkamers voor vrijwilligers die toegankelijk waren met een eigen voordeur. Hier was een doucheruimte met toilet aanwezig. In het grote vrijwilligerscentrum waren 2 toiletten en 2 doucheruimtes, een gemeenschappelijke woonkamer, een ruime keuken en een zolderruimte die we de ‘relaxation room’ noemden. Hier kon je je terugtrekken als je even tijd voor jezelf nodig had. Er was ook een wasruimte aanwezig. En onder het grote gebouw was een kelder met het gereedschap. We zorgden er samen voor dat we genoeg voedsel op voorraad hadden. Als we iets nodig hadden, maakten we een boodschappenlijst. Dan gingen Petra of Janez regelmatig naar de winkel om voor ons de boodschappen te doen. Het koken en huishouden deden we samen met alle vrijwilligers volgens een schema. Elke werkdag waren er een paar vrijwilligers die de cooking & cleaning deden in plaats van een vrijwilligersproject. Ook voor het ontbijt en het diner hadden we schema’s op het Whiteboard, waar je jezelf mocht inplannen op een moment dat het jou uitkwam. Om naar de dagelijkse vrijwilligersprojecten te gaan, mochten we gebruik maken van de auto’s van de familie Matos. Maar voor sommige projecten werden we opgehaald bij het vrijwilligerscentrum en na het werk ook weer netjes teruggebracht. In onze vrije tijd waren we genoeg leuke dingen te doen op het vrijwilligerscentrum. In de woonkamer waren muziekinstrumenten, bordspellen en boeken. Er was ook een projector die je kon aansluiten op je laptop om films te kijken. Op het terrein was een trampoline, een slackline en een multifunctioneel basketbal/voetbal/volleybal veld en het sportmateriaal kon je vinden in de schuur. Er waren fietsen waarmee je de buurt kon verkennen en voor de liefhebbers was er ook materiaal om te gaan klimmen. Want we zaten midden in een natuurrijk heuvellandschap met veel bos en steile kliffen waar je kon klimmen. Of je kon lekker buiten zitten aan de lange tafel in de tuin om te kletsen met andere vrijwilligers. Er was ook een plek waar we een kampvuur konden maken waar we in de avond gezellig rondom zaten.

Jefta: Ik vond dat onze woonsituatie goed geregeld was. Natuurlijk was het in het begin wel even wennen in een nieuwe omgeving maar ik voelde me al snel thuis op het vrijwilligerscentrum. Ik vond het heel erg fijn om in mijn vrije tijd samen met de andere vrijwilligers dingen te doen. Er werden ook regelmatig workshops en cultural evenings georganiseerd. Er was genoeg te doen maar soms had ik ook gewoon zin om iets voor mezelf te doen, zoals een boek lezen of mijn workshops voor school voorbereiden. Soms vond ik het wel intens om met zo veel vrijwilligers samen te wonen, waardoor ik soms echt even een momentje voor mezelf moest creëren. Ik sliep in een grote slaapzaal met 4 andere vrijwilligers. Soms was het te warm ’s nachts en helaas kon er geen raampje open.

Victoria: de woonsituatie was prima. Ik had fijne kamergenoten en een van de grotere kamers.

Jefta: Goed! Omdat we met elkaar samenwerkten aan de projecten en ook samen woonden, heb ik de andere ESC-vrijwilligers goed leren kennen. Ik merkte al snel dat iedereen zijn eigen motivatie had om hier op Park Istra te komen. Ik vond het heel verrijkend en leerzaam om mensen te ontmoeten die een andere achtergrond en leefstijl hebben dan ik. Aan de andere kant vond ik het jammer dat ik eigenlijk de enige was die speciaal geïnteresseerd was in educatief vrijwilligerswerk. Gelukkig waren er nog genoeg andere projecten waar ik wél kon samenwerken met de andere vrijwilligers. In de vrije tijd ging iedereen doen waar zijn of haar interesses lagen zoals yoga, fitness workouts, klimmen of in de avond een drankje doen in een bar. Dit werd dan via de WhatsApp groep gecommuniceerd. In totaal waren we met 14 vrijwilligers, een vrij grote groep. Dat maakt het misschien lastiger om elkaar persoonlijk te leren kennen. Ik merk dat men dan eerder geneigd is kleinere groepjes te vormen met mensen waar je een klik mee hebt. Overigens heb ik niet het idee dat er vrijwilligers waren die zich buitengesloten voelden. Er was een gezellige sfeer onderling.

Victoria: We waren een hele diverse groep. Dit zorgt aan de ene kant voor uitdagingen, maar aan de andere kant valt er daardoor ook veel te leren. Over het algemeen zou ik zeggen dat iedereen elkaar respecteerde en dat er goed onderling contact was.

Die hebben we niet gehad, waarschijnlijk omdat het om een short term project ging van 2 maanden.

Jefta: Ik ben met de auto naar Slovenië gegaan omdat ik het leuk vind om te rijden en de auto bij de hand te hebben op het vrijwilligerscentrum. De wegen zijn hier over het algemeen heel goed, maar vanwege het berglandschap heb je ook veel slingerwegen met haarspeldbochten. Bovendien zijn de wegen hier soms zo smal dat er geen ruimte is voor tegenliggers. Dat zie je vooral in de dorpjes. Dan raakte ik een beetje in paniek, omdat ik een groot probleem zou hebben als er een tegenligger aan zou komen. Ook moet ik eerlijk zeggen dat de stranden in Slovenië een beetje tegenvielen. Het zijn geen mooie zandstranden, maar in plaats van zand liggen er kiezelstenen of grote rotsblokken op het strand. Ook waren er veel kwallen te vinden in de zee en aangespoeld op het strand. De Sloveense taal is lastig om te leren. Na 2 maanden weet ik een paar basis zinnen en woorden, maar veel verder ben ik niet gekomen. Maar veel mensen die ik tegenkwam, spraken goed Engels.

Victoria: het is meer regio gerelateerd dan iets van het hele land, maar hetgeen waar ik het meest aan moest wennen is het gebrek aan openbaar vervoer. We zaten op 20 minuten rijden van een stad, maar gezien we geen auto hadden (Jefta was de uitzondering) was dat niet altijd makkelijk te bereiken.

Jefta: Ik heb vrij weinig contact gehad met Eastpackers, alleen wat contact via WhatsApp met Daniëlle omdat ik een vraag had over het zakgeld. Het was heel makkelijk om op deze manier te communiceren. Voor de rest ging het heel goed op het project waardoor er vanuit Eastpackers weinig ondersteuning nodig was. Het was fijn dat dit project goed georganiseerd was.

Victoria: goed. Ik heb tot nu toe fijn contact gehad met Eastpackers.

Jefta: Denk er van tevoren over na wat je wil bereiken met deelname aan een ESC-project en wat je motivatie is. En kom als je in de gelegenheid bent met de auto, want dat geeft je veel vrijheid om door het land te reizen. Super handig!
Victoria: heb niet te veel verwachtingen, leer van anderen en geniet van je tijd. Voor je het weet is het voorbij.